Yusufçuk Kuşu
Yarab! İnsan oğullarından çektiğim yeter
Gökyüzünden hisseme düşeni ver
Altına dilediğim gibi ömrümü sereyim
Mendil kadar olsun tarlamı ayır
Beni doyuracak ağacı göster.
Rabbim! İnsanoğullarından çektiğim yeter
Yalnız senin ellerin gezinsin ömrümde
Beni yalnız sen mahkum eyle san azat et
Ve yalnız sen canımı iste benden ki
Nereye saklayacağımı şaşırmadan vereyim
Yusufçuk kuşu incir ağacına kondu
Balları damlayan incirleri delik deşik etti
Sonra metelik vermeden çekip gitti
Ben de incirlere uzanacak oldum
Kıyametler koptu
Altın teraziler kuruldu
Ahret sualleri soruldu.
Yarab! Beni de yusufçuk gibi bahçelere
Kırlangıç misali mevsimlere uçur.
Bedri Rahmi Eyüboğlu