cama koydun hayalimi
küçücük ellerinle
ellerinden gözlerinden öperim
ruhumun hüzünlü bahçesinde
nazenin bir çiçeksin sevgiyle açan, solmayan
varlığın yetiyor bana
yaşamın karabasanında
bir başına bir çocuksun
bir başına yarattın dünyanı
okyanus mavisi, yıldızlarca engin
bebeğin uyuyor, kitapların dünyaca
dünyaca geziyorsun bisikletinle
bas pedallarına
anlamıyorum sanma
güneşin ışınlarınca yakınım sana
sarıp sarmalıyorum
cici kızım Naz’ım
nazlım, nazeninim
Halil İbrahim Balkaş
1991-İZMİR